Het had geen naam, althans niet een die ik kende.Het was gewoon een stomp stuk van wat leek op een terrazzotegel van chocolade, een welkome aanblik aan het einde van de schoolkantine.Het zou eeuwenlang in mijn dromen blijven rondspoken, totdat een prins het terugbracht.

Ik kwam mijn duistere obsessie voor het eerst tegen tijdens een college-semester in Ierland.In tegenstelling tot Marianne en Connell van 'normale mensen', werd mijn eigen ervaring bij Trinity niet gekenmerkt door gekwelde romantiek of meer dan vijf minuten direct zonlicht.Wat ik me nu het meest herinner van die tijd was de constante kou, bijna altijd een kater en een plek op de campus genaamd The Buttery, waar ze iets verkochten dat smaakte naar een Twix-reep, maar dan beter en zonder de karamel.Het was een perfect tussendoortje na de les, een exquise afsluiting van een goedkope lunch en een buzz-inducerend ontbijt.Pas nadat ik naar huis was teruggekeerd en ervan was beroofd, realiseerde ik me - zoals het geval was geweest met zoveel van mijn jeugdige verliefdheden - dat ik nooit was gestopt om naar een naam te vragen.

Op de een of andere manier heb ik mijn liefde nooit meer teruggevonden, ondanks jaren van periodieke beschrijving ervan aan anderen en ernaar zoeken tijdens latere reizen naar het buitenland.'Het is een soort zandkoekje van een miljonair', legde ik de mensen dan uit, 'maar niet als ...luxe?"En ik zou worden opgewacht met lege blikken.

Toen lang nadat ik mijn zoektocht was vergeten, gooide de Britse monarchie me een bot.Want raad eens wat de koningin van Engeland en ik gemeen hebben, behalve een voorliefde voor corgi's?Raad eens wat William als bruidstaart had toen hij trouwde met de voormalige Kate Middleton?

Ik leef het hele jaar door op het kruispunt van obsessie met de koninklijke familie en obsessie met toetje, dus het was onvermijdelijk dat ik in 2011 Google-meldingen kreeg over wat er werd geserveerd tijdens de koninklijke huwelijksreceptie.Wat ik niet had verwacht dat er zou zijn, samen met een ingewikkelde fruitcake van acht niveaus voor de bruid, was een opgeklopte versie van iets dat elke gewone burger samen met nietjes van de supermarkt zou kunnen gooien.

Er was mijn eenvoudige cafetaria-snack, een eenvoudige combinatie van chocolade en McVittie's Digestive Biscuits.Het was niet alleen een welkome opluchting om eindelijk te weten waar ik al die jaren naar had gehongerd.Het was alsof ik ontdekte dat de koningin Rice Krispies-lekkernijen serveert tijdens staatsdiners.

Toen de koelkastcake eenmaal terug in mijn leven kwam, is hij nooit meer weggegaan.Omdat het letterlijk gaat om het breken van dingen, is het een koud kunstje om met kinderen te maken.Het vereist geen bakken en minimale koeling - het is helemaal heerlijk als het nog maar net bij elkaar blijft.En het beste van alles is dat het oneindig aanpasbaar is.Nadat je de algemene formule hebt geleerd, is de enige beperking je verbeelding.

Ik maak mijn koelkastcake meestal op een enigszins aangepaste manier voor Amerikaanse boodschappen.Het is niet moeilijk om spijsverteringskoekjes te vinden - een bedrieglijk eenvoudig, waanzinnig verslavend koekje dat enigszins lijkt op Graham crackers, Maria-koekjes of Social Teas - in mijn plaatselijke supermarkt, maar je kunt zo ongeveer elk in de winkel gekocht koekje gebruiken dat je lekker vindt.De cake zou fantastisch zijn met Nilla Wafers, ginger snaps of Biscoff.

En terwijl mijn favoriete smeltchocolade Ghirardelli Bittersweet 60% is, stel je voor wat je zou kunnen doen met melkchocolade, witte chocolade of zelfs butterscotch-chips.Evenzo, omdat ik nog nooit een stuk boter ben tegengekomen dat ik niet wilde bruinen, gebruik ik hier gebruinde boter, maar gesmolten boter is ook prima.En hoewel de traditie dat Engelse hoofdbestanddeel, golden syrup, vereist om alles bij elkaar te houden, geef ik de voorkeur aan gemakkelijk verkrijgbare glucosestroop.Honing zou ook een prima vervanger zijn.

Hoe je het ook maakt, het is het contrast - samen met het feit dat het legitiem verrukkelijk is - dat koelkastcake altijd tot een winnaar maakt.Het is fluwelig en kruimelig.Het is zout en zoet.Het is een snack waarvan je de hoofdingrediënten kunt afhalen aan de kassa en een taart die echt een koningskoningin is.

2. Doe de koekjes in een Ziploc-zak en maak ze kapot met een deegroller of iets dergelijks.Stop als je een mix hebt van stukjes van verschillende grootte - je mikt hier niet op kruimels.

3. Smelt de boter in een grote pan op middelhoog vuur.(Optioneel: laat de boter nog een paar minuten op het vuur staan, tot hij opgeschuimd en bruin is.)

7. Giet het mengsel in je pan en druk het voorzichtig aan alle kanten naar beneden.De cake zal gekarteld en klonterig zijn.

9. Koel minimaal een uur.Breng op kamertemperatuur voordat u het uit de vorm haalt en serveert.Stijg op naar de troon.